Skiën & Snowboarden In Lapland

Gelukkig want we waren zo moe dat we zeker tot 11u geslapen hebben. Grotendeels doordat mijn moeder zo'n nachtbrilletje had opgestuurd naar me, dat vlak voor ons vertrek toegekomen was.

Ik kan totaal niet slapen als er licht is! Licht aan = Riemert wakker (= slecht gehumeurd!!) ^^

Op het moment dat we wakker werden stond Gen wel te koken. We waren haar hier enorm dankbaar voor, maar het eten was pas voor vanavond als iedereen ‘thuis' zou zijn.

Dus besloten Steven, Jakob en mezelf te gaan skiën/snowboarden in het prachtige lapland.

We waren van plan om eerst 5 uur te skiën, maar omdat dit niet echt haalbaar meer was het moment dat we aan de ski verhuur stonden, hebben we maar 3 uur genomen.

We zijn er dus onmiddellijk ingevlogen!

Het eerst wat een mens doet bij het bovenkomen van een skipiste? Niet zijn vest dicht doen, niet zorgen dat je schoenen aangespannen zijn, niet je in je skie of snowboard stappen nog controleren als je alles bij hebt. Neen, het eerste wat je doet is een foto maken van jezelf met de bergen op de achtergrond!

Waarom? Wel als je weet dat Steven, maar 2 keer naar beneden heeft kunnen skiën voor hij naast de piste zat, dan is het toch best belangrijk dat je foto's hebt van sneeuwvrije kleren!

Toen we het skiën en snowboarden wat gewend waren zijn we afgezakt naar de freestyle piste. Super toffe foto's getrokken!

Helaas wisten we niet dat onze lichamen al zo vermoeid waren van de laatste dagen en hebben we dan fysiek ook redelijk afgezien! Op en bepaald moment zijn Jakob en ik bijna gecrashed en heeft Jakob een lelijke smak gepakt.

Tijdelijk blackoutje en dan weer verder gaan! We hadden maar 3 uur he! Rusten was voor in de cottage.

Na ons skie avontuur zijn we in de sauna gekropen om onze spieren te ontspannen. Sauna's zijn echt super tof ... Ma en Pa ... bereid je al maar voor op gezaag! ;)

Daarna zaten we chill in de zetel naar wat muziek te luisteren en disney klassiekers mee te zingen tot op een bepaald moment de dames het in hun hoofd haalden om de jongens hun haar te stijlen!

Steven en Jakob waren slachtoffer! KAPOT GAAN !!! HAHAHAHA

Zelf heb ik veel te kort haar om het te stijlen .. pfieuw!

Maar ik voelde me toch wat uitgesloten, dus besloot ik om het ook te proberen!

De tang was nog steeds warm en met mijn on ervaren handelingen duurde het dan ook niet lang tegen er een rode streep op mijn voorhoofd stond.

Ik was met het gloeiend heet toestel tegen mijn hoofd gebotst ... Daarachter waren het Steven en Jakob die met mij aan het lachen waren ... Maar het blijft geniaal!

Savonds zijn we nog gaan sleeën in het donker! Super koud en echt onverantwoord.

Gelukkig hadden we zaklampen mee want iedereen die even gek was als ons en daar in de donker op de onverlichte slee piste wou komen plezier maken, stoof uit de kant op het moment dat wij passeerden!

Achter het sleeën zijn we naar het laatste avond feestje geweest, waar wederom censuur op zit ;)
Mailtjes jongens ;)

Het was 3 uur tegen dat we in ons bedje zaten. Maar het was me wel de avond (als je weet dat de malibu orange aan €4.5 werd geschonken ;) )

Gemis Uit De Kindertijd

Gen was wakker en weergalmde met haar duidelijk Brits accent door de muren heen, recht in onze trommelvliezen. 9u = iedereen wakker!

Op het programma stond voor Steven, Jakob en mezelf de husky safari. Jakob had er nog een toertje op een sneeuwmobiel bijgenomen.

Dat stond pas smiddags op de planning en omdat we toch al wakker waren, konden we zowel richting de langste slee sloop van Europa gaan niet?

Na een frisse wandeling naar het hoogste punt in saariselka met de sleetjes die achter ons over de sneeuw meeslepen, kwamen we aan de top.

Tijdens onze wandeling veel foto's getrokken en ik was van plan om mijn eerste sleerit naar beneden te filmen! HELAAS! Op het moment dat ik zei: ‘Hey guys, This is twe.... PIEP' ... Batterij had het begeven!

OMG! Op dit moment kon ik echt niet lachen. Maar na de 1.5km lange rit naar beneden constant op mijn poep te vallen door de oneffen pieste, verscheen er steeds meer een gelukzalige glimlach op mijn gezicht.

Sleeën is niet onmogelijk in België, maar 1.5km aan één stuk? Dat had ik toch nooit meegemaakt in mijn kindertijd. Ik voelde me herboren! Zeker als je weet dat de gemiddelde leeftijd op de sloop rond de 12 jaar is!

Goed, je bent nooit oud genoeg om plezier te maken, nog om je kinds te verliezen.

Het tweede nadeel is dat als je nu gaat sleeën, je ouders je niet helpen met je slee naar boven te trekken! En ik kan je zeggen, 1.5km is echt lang wandelen berg op!

Het moment dat we terug in de cottage waren, hadden we nog 30minuten om te eten en ons klaar te maken voor de bus richting de husky safari.

Rap eten en stappen was dus de boodschap. Gelukkig ging de bus niet zonder ons vertrekken.

Dan rap naar de husky safari! Bij de gedachte, deze unieke ervaring te beleven, ben ik ergens mijn sjaal kwijt geraakt. Dit vond ik wel een heel stuk minder!

Het zal jullie dan ook niet ontglippen dat vanaf de foto's met de husky's, riemert poseert zonder sjaal! Alleen nog met mijn blauwe nekwarmer.

We konden niet blijven treuren! Er stond wat veel toffer op het programma dan piekeren!

Voor dat we bij de husky's gebracht werden kregen we uitleg over wat we moesten doen. Eén iemand in de slee en één iemand vanachter op de slee.

We leerden ook 4 signalen:
- vuist omhoog: Stoppen
- vuist op en neer bewegen: GAAN
- met arm zwaaien: Vertragen
- met 2 armen zwaaien: Ik ben in de problemen

Niet moeilijk te onthouden, toch? We waren nog niet vertrokken of ik was er al 2 vergeten!

Het enige dat ik wou was een foto met de hondjes ... geen symbolen te moeten leren!

Uiteindelijk was het zo ver, daar zaten ze te wachten. Het moment dat we ze naderden begonnen ze echter enorm hard te blaffen. Ze waren blijkbaar even opgewonden als wij!

Steven en Jakob reden recht voor me uit. Maar je zag duidelijk dat ze niet wisten hoe ze met die lieve beestjes moesten omgaan! Hun honden bleven maar vechten!

Blijkbaar hadden ze een husky gekregen die nog nooit had meegelopen en 2 alfamales ... iedereen die wat van sociale groep theorie kent weet dat dit niet samen gaat!

Oplossing? Neem een hond uit onze pak en wissel ze! Helaas ... Dit was niet voldoende om het probleem op te lossen.

Mijn slee werd dus voor die van hun getrokken ... Muhahahahaha! Hierdoor heb ik ook enkele prachtige foto's!

Het grappigste moment is als de beestjes naar het wc moeten gaan! Dan lopen ze met hun benen open en doen hun behoefte! Maar ze blijven lopen! Super grappig ^^

Na de husky safari kregen we nog wat eten en een uitleg over hoe de honden opgevoed worden. De boerderij waar wij van vertrokken waren had zo'n 70 honden. Dat lijkt veel, maar als je 6 husky's rekenend voor 1 slee, dan kan je er maar zo'n 6 trekken = 12 mensen per uur. En niet alle husky's voelen zich ook elke dag fit om te lopen.

Achter de husky safari zijn we op rendier safari gegaan. Dit was niet echt zo spectaculair hoewel ik er toch een zalig filmpje heb kunnen maken ... we zijn er bijna!

Daarna hebben we een uitleg gekregen hoe rendieren ‘behandeld en verhandeld' worden door de sami mensen. Als er een kindje geboren wordt krijgt hij een soort bankrekening waarop staat wie hem welk rendier heeft gegeven voor geboorte.

Als het zijn verjaardag is, krijgt hij rendieren. Als hij zijn (soort) communie viert, krijgt hij rendieren. Bij elke gelegenheid krijgt hij rendieren. Dat is hun manier van cadeaus geven.

Tegen hij 18 is heeft hij al enige rendieren verzameld en kan hij kiezen ze te verkopen (levend), te verkopen aan een slachter of ze zelf naar helsinki brengen waar de prijs enorm hoog is voor rendier.

Dit is hun manier van een spaarboekje.

Savonds bij het eten heb ik geleerd dat ‘Perjatnova Apitita' smakelijk eten in het Russisch is. Altijd de taal van je vriend kennen niet? ;)

Savonds was er een BBQ voor iedereen van TimeTravel. Maar omdat we met 2 bussen waren en de BBQ niet groot genoeg was voor iedereen op het zelfde moment hun vlees klaar te maken werden we gesplitst.

De 2de bus mocht om 20.00 en wij om 22.00. Dit was helaas veel te laat om een deftige maaltijd te eten dus hadden we op de cottage al spaghetti gegeten en gewoon met een lekker kippetje en rendier worsten naar de BBQ afgezakt.

Uiteraard was iedereen al door de neus toen we toekwamen. We hebben ons er dan ook maar onmiddellijk naast gezet en beginnen ‘feesten'.

Deze avond was het noorderlicht echt prachtig. Steven heeft zelfs een rode gezien.

Omdat bijna niemand van die buitenlanders kan BBQ'n hebben Jakob en ikzelf de boel wat in eigen handen genomen en getoond hoe het moest.

Op een bepaald moment waren we aan de BBQ aan het werken maar was ons vlees op. Er bleef echter maar 2 worsten liggen die niet opgehaald werden ... vanaf het moment dat we dat doorhadden hebben ze er dan ook niet lang meer gelegen!

Het was al laat op de avond en we waren redelijk moe. We zijn dan ook onmiddellijk naar bed gegaan die avond.

Arctic Ocean

Juist ja, vandaag nog eens 8 uur op de bus zitten! Feestje!??

Na een lekker ontbijt rap binnengespeeld te hebben zijn we vertrokken naar de plaats waar de bus ging vertrekken. Helaas zijn er toch altijd mensen die bepaalde zaken vergeten mee te nemen, hierdoor liepen we een klein halfuurtje vertraging op.

Zelf zat ik naast Gen op de bus. Ze was er weer helemaal bovenop gekomen na een goede nachtrust.

Ze heeft wat last van overgewicht maar wist verrassend veel over voeding en hoe gezond te leven. Dit was zeer aangenaam voor mij, omdat ik zelf ook een kleine freak ben als het op eten aankomt. We konden het dus onmiddellijk goed vinden met elkaar!

Onderweg hebben we een kleine bus pauze gehouden om een riviertje te fotograferen die uit de fjorden komt. Dit water kan dus blijkbaar niet vast vriezen.

Na enige foto's te trekken zijn we weer op de bus gesprongen om onze busreis verder te zetten.

Onderweg hebben we beetje verteld over wie we zijn en hoe we in Finland zijn terecht zijn gekomen. Zeer interessant om mensen hun verhaal eens te horen!

Daarnaast hoor ik ook gewoon graag het Britse accent dus luisteren was mij totaal geen moeite.

Op het moment dat we de grens tegen kwamen tussen Finland en Noorwegen hebben we niet moeten stoppen. Er stond namelijk niets van bewaking! Er was zelf een speciaal grensoversteekplaats voorzien voor als je met de sneeuwscooter wilt passeren!

Stel je voor, op reis met de; auto: nee, fiets: nee; trein: nee, vliegtuig: nee .... Sneeuwscooter: JA

Uiteindelijk zijn we toegekomen aan de Noorse Fjorden. Hier stond de Arctische oceaan op ons te wachten met zijn zeer aangename zwem temperatuur waar we ingedoken zijn, voor dat we de sauna zijn gaan trotseren.

De sauna stond helaas een eindje van de zee af, waardoor niet het koude Arctische water nog de sauna ondragelijk was, maar de afstand tussen de twee die bezaaid was met sneeuw en steentjes.

De dames hadden een afzonderlijke kleedruimte en de gasten mochten dit gewoon lekker buiten doen in de sneeuw!

Helaas voor de dames, moesten de jongens door de vrouwelijke kleedkamer de sauna binnen!

Echt veel luxe hadden zij dus ook niet. Eenmaal als we allemaal in de sauna waren, zaten we daar met 35 mensen. 12 gasten, 23 meisjes ... redelijk evenwichtige verdeling volgens ons. ;)

Na de sauna zijn we naar ‘KingsCrabPlace' geweest. Waar we SUPER lekkere Noorse zalm hebben gegeten samen met een stukje van de King Crab. Deze was overheerlijk!

Halverwege de middag hoorde we dat de andere bus in de gracht gereden was! LOL

Dat zijn zo'n dingen waar je wel eens aan denkt, maar tegelijk bij bedenkt dat het nooit met jou zou gebeuren. We waren er dus zeer dicht bij! Iedereen van de andere bus was dus even in shock! Ik geef hun groot gelijk. Ik zal proberen het filmpje te bemachtigen en op mijn blog te zetten.

Achter dit vernomen te hebben zagen we de terugreis niet echt zo heel veel meer zitten. Maar de gedachte aan onze cottage en bedjes was een verwarmende gedachte.

Op de terugweg zat de taak van de gids (volgens hem) er op. Want deze kraakte een fles cognac en begon deze op zijn gemak helemaal leeg te drinken.

Helaas voor ons was dit niet zo aangenaam. Op een bepaald moment kwam een meisje wat uitleg vragen aan de gids, maar deze was zo aangeschoten dat hij het meisje begon lastig te vallen en heeft hij haar gevolgd tot haar plaats op de bus. Totaal onprofessioneel!

Halverwege de busrit hadden we echter wel geen oog meer voor de buschauffeur. Er was namelijk een spektakel aan de hemel verschenen die al onze aandacht trok. Het Noorderlicht.

In begin was het een klein beetje en ging iedereen uit het dak. Op een bepaald moment was er zoveel dat bijna de volledige lucht er mee bezaaid was. Iedereen verloor een stukje van zijn hart op dat moment!

Het enige probleem is dat als je het noorderlicht wilt fotograferen (ISO op 1600 en sluimer tijd rond de 1.6seconden - geleerd van Steven), nam de bus een bubbeltje en trok het op niets.

We wilden dus allemaal zo snel mogelijk van de bus af! Komaan buschauffeur.. GAS GEVEN!!

Hij had ons blijkbaar verstaan en begon echt gevaarlijk te rijden. Gewone auto's voorbijsteken op een 2 vak baan tegen 300km/uur (gevoelssnelheid ;) ).

Na terug veilig aangekomen te zijn in saariselka zijn we onmiddellijk naar de cottage gelopen om vandaaruit zo rap mogelijk onze fototoestellen op te laden.

Terwijl onze batterijtjes van spanning voorzien werden, ontladen we ons zelf van onze eigen spanning van onze busrit met een zalig lekker klaargemaakte spaghetti en een stomende sauna.

Na dat ook onze batterijtjes opgeladen waren vertrokken we naar het toppunt van een kleinere berg waar geen straatverlichting was. Van hieruit konden we het noorderlicht prachtig fotograferen.

Gen werd wel wat hysterisch omdat haar camera het noorderlicht niet wou fotograferen. Gelukkig had Jakob met zijn nieuw geleerde fotograaf skills, van Steven, en geduld van goud Gen alles uitgelegd hoe ze het moest doen.

Om het wat aangenamer te maken, had ik een kratje wijn gekocht die we mee naar de top van de berg hadden gesleurd.

De terug wandeling leek dan ook een heel stuk korter te duren.

Savonds heeft Gen nog wat uitleg gegeven over het opvoeden van kinderen. Geef haar een mogelijkheid om te praten en ze gaat ze zeker niet uit de weg! Positief als je het mij vraagt .. zo zijn er nooit stille momenten!

Uiteindelijk ging iedereen stil en dat was dan ook het einde van de dag!

Busreizen? Mijn Specialiteit!

Op de bus slapen? Niets voor mij, jammer genoeg want ik had het echt wel kunnen gebruiken na gisteren.

Praten met Steven en Jakob was ook uitgesloten omdat deze van voor in de bus zaten en ik, wegens plaats gebrek, vanachter moest gaan zitten.

Alsof de busreis op zich nog niet erg genoeg was, zat er nog een stinkende Fransman naast mij en een chinees voor mij die om de 5 minuten zijn pak salami open deed!
Het was echt verschrikkelijk!

Gelukkig is een bus verplicht om de zoveel uur eens te stoppen. Hiervan maakte ik dan ook uitdrukkelijk gebruik om mij een frisse neus te gaan halen!

Tijdens een bepaalde stop rond 5u snachts zette de bus ons af voor het ‘restaurant' gebouwtje en ik ging naar binnen naar het toilet. Ik nam mijn tijd omdat het de grote behoefte was.

Op het moment van buiten komen zag ik geen bus meer staan!! Onmiddellijk greep ik naar mijn linker broekzak, waar ik uit gewoonte mijn GSM steek, maar deze had ik niet bij!

De paniek sloeg mij even in de borst bij het gedacht dat ik ergens in de middel of nowhere was zonder GSM, zonder pull, helemaal niets!! (ik had wel nog mijn broek aan)

Op dat moment kwam er een Duitse engel mij gerust stellen met de woorden: De bus is gaan tanken! (in het Engels uiteraard)

Paniek voor niets, en eenmaal op de bus teruggekomen keek de buschauffeur mij wat domweg aan omdat ik serieus aan het hijgen was. Sorry hoor, maar da was toch niet goed voor mijn machine!

Eenmaal veilig op de bus, werd het stilaan steeds klaarder en klaarder. Het werd dus tijd om de huisjes ‘cottages' in te delen.

We (Steven, Jakob en Mezelf) kenden al 2 mensen die mee waren van HAMK, maar van een andere vestiging in Finland.

Dit was namelijk Geneveive en Ele. Gen komt uit de UK en is 35jaar met 2 gezonde tieners, ze is bezig met een diploma in de witte sector. Ele is van Spanje en een levendig studentje die geen feestje uit de weg gaat.

Een kot genootje van Ele en Gen, die we nog niet kende, was Anastasia. Ze is van Rusland en het eerste wat ze aan me vroeg, was als ik getrouwd was! Dat kan gebeuren he als je een metalen ring van €2 euro aan de rechter ringvinger draagt ;)

Op het eerste zicht enorm toffe ‘meisjes' (ook op het laatste gezicht, maar dat wisten we pas op het eind van de reis, dus nu nog niet!) en vrijwillig om de cottage te delen met 3 Belgische jonge kerels!

Helaas moesten we met 8 in een cottage en niet met 6. Dus de zoektocht naar 2 vrijwilligers begon. Tijdens het opstappen op de bus hadden we een Belgische ontmoet, Laurance. Ze is van Antwerpen en bleek zich alleen ingeschreven te hebben voor deze reis.

Blijkbaar had ze voor het opstappen aan de babbel geraakt met een Amerikaanse, Shenda met als bijnaam Schloe. Ze komt uit Ohio.

We waren dus met 8! De ballans: 3 Belgische jongens met 1 Belgische, 1 Russische, 1 United Kingdom(ische), 1 Spaanse en 1 Amerikaanse. Redelijk goed verdeelt nietwaar? ;)

Tijdens onze eerst volgende stop om inkopen te doen, wisten we dus met wie we de cottage deelden. Op deze manier konden we gezellig samen winkelen. Hier ontstonden kleine probleempjes.

Ele was vegetarisch, Ana at niet zo heel veel, Gen wou geen wit brood, ...

We hebben dus besloten om de eerste inkopen in oorspronkelijke groepjes te doen waardoor wij met ons 3 zijn gaan winkelen. Maar in het achterhoofd wetend dat als we iets klaarmaken dat iedereen wel eens zou willen proeven.

Eenmaal terug op de bus vertrokken we richting Santa Claus village. De eerste leuke stop op onze reis.

Toegekomen in Santa Claus village hebben we onze eerste rendieren gezien. Speciaal om eens te zien maar op zich zagen ze er niet echt gelukkig uit. Je kon betalen om een ritje te maken maar daar stopte het dan ook bij.

Daarna op naar de Kerstman! De echte Kerstman! Die waar we zoveel van gehoord hadden in onze jeugd en deze die we nu eindelijk gingen zien ... Had pauze van 14.00 tot 16.00 .. Juist op het moment dat wij dus passeerden! :o Echt niet leuk!!!

Met een leeg gevoel in de maag zijn we dan doorgegaan naar een eethuisje omdat we allemaal razende honger hadden na onze busreis.

Terwijl Jakob 3 broodjes gaan bestellen was bleken we ons naast 3 Belgische meisjes neergezet te hebben! Waaronder 2 West-Vlaamse, die dan ook onmiddellijk via mijn accent wisten dat ik ook van in de beurt was!

Aan het praten geraakt, kwam Jakob terug 1 broodje ???? Het was het laatste .. Het was helaas te laat om nog iets anders te nemen dus zijn Steven en ik dan maar op de bus gekropen met een lege maag. :s (leve peperkoek!!)

Gen was het laatste deel van de reis niet goed geworden en moest even voorover gaan buigen aan de kant. Zelf was ik ook ongemakkelijk geworden door onze Franse vriend. Het was echt niet te doen!!

Het was uiteindelijk 19u toen we toe toekwamen op onze cottages. Jakob had onmiddellijk de sauna aangestoken en daarna zijn we beginnen ons eten klaarmaken. Reuze honger!

Na een lekker kip met curie sausje en rijst zijn we gaan uitpakken en onze bedden gaan opmaken.

Op dat moment zijn Ele en Ana onmiddellijk de sauna ingesprongen, wat niet echt sociaal was, maar we hadden toch veel te veel gegeten om er nu al in te gaan.

Daarna was het onze beurt! Het was de eerste keer dat ik in een sauna ben gegaan. Na 2 minuten was ik al aan het stikken van de warmte! De sauna had namelijk 110°graden.

Om mijn doop helemaal in te wijden zijn we voor afkoeling niet onder de douche gaan staan. Maar in de sneeuw gaan rollen! Koud!! Dan terug in de sauna.

Op dat moment vroeg ik me toch af waarom die Finnen niet gewoon wielrennen hadden genomen als maatschappelijk normaal aangenomen sport!

Wat is er nou zo leuk aan je lichaam te martelen tussen een temperatuurverschil van 130° (-15° => 115°)??
(achteraf was dat blijkbaar gewoon omdat het mijn eerste keer was .. nu ben ik er aan verslaafd! :p )

Achter dat we allemaal wat gesetteld waren hebben we nog wat nagepraat met z'n allen, buiten Gen die vroeg gaan slapen was omdat ze zich nog steeds niet goed voelde.

Ele en Ana wouden nog gaan feesten. We verklaarden hun gek, maar toch zijn ze vertrokken. Toen we alleen bijna gezellig lagen te ronken zijn ze rond 1u terug binnen gekomen. Blijkbaar dachten de meeste zoals ons, het einde van de dag te noemen.

We hebben zalig goed geslapen!

De Drukste Dag!

Na serieuze koppen koffie wouden Steven en Jakob rap doorstappen naar school zodat ze zeker niet te laat zouden zijn. Zelf was ik voor dat idee NIET te vinden.

We zouden om 8u beginnen, dus dat is ten eerste al veel te vroeg om rap te stappen en ten tweede het is gewoon VEEL TE VROEG om zo rap te stappen! (genoeg reden dus om zeker niet te rap te stappen ;) )

Ze waren er 3 minuten eerder dan mij en de docent is 15minuten na mij toegekomen! Zo zie je maar.

Toen begonnen we aan het examen, het was ‘redelijk volgens het boekje' gemaakt. Wat inhoud dat het vragen waren die letterlijk uit de cursus kwamen en je dus niet echt zwaar op moest door denken.

De puntenverdeling: ‘10punten = 1', ‘20p = 2' en ‘32+p = 3'. 1,2 en 3 op hoeveel??? Wel op 5.

Dus 2/5 punten stonden op de oefening die we moesten maken en 3/5 punten op het examen.

Het is niet zoals in België dat het hier op 20 staat.

We waren redelijk rap klaar met het examen en we waren redelijk zeker van ons stuk!

Helaas was al dat leren en stress (lol) misschien wat ongezond voor ons want in het terug naar huis keren hadden we alle 3 redelijke hoofd en buikpijn. Examens é!

Voor Steven zat het helemaal niet mee, hij had het er het ergst van, plus moest nog naar het centrum voor zijn buskaart. Nadat hij met handen en voeten aan die madam van de busmaatschappij uitgelegd had dat hij eerst nog een fotootje moest hebben voor op zijn kaartje, zei die madam droog weg .. ‘aaa passiphoto'! Steven zag er de lol op dat moment niet van in!

Terwijl Steven achter zijn kaartje was hebben Jakob en mezelf de valiezen gemaakt om naar lapland te vertrekken. Hoe moet je een valies maken voor 5 dagen? Op de zelfde manier als voor 4 maand! Je neemt gewoon alles mee wat je hebt!

Helaas voor onze les ‘Seeing Finland' moesten we naar de Chillhouse gaan in Tampere. Na enig overleg zijn Vincent en mezelf vroeger vertrokken naar Tampere zodat we dit evenement nog konden meemaken.

Steven en Jakob die ook in Tampere moesten zijn, want daar vertrekt onze bus richting Lapland, gingen achter komen omdat we anders met onze valies op dat evenement gingen moesten staan wachten.

Vincent en ik vertrokken naar het buskotje om zo naar Tampere te gaan. Na 45 minuten te wachten aan het bushokje vroeg ik een voorbij passerende dame als we wel juist stonden. Helaas!

Dit bushokje werd al een jaar niet meer gebruikt. We zijn dus maar verder gegaan naar het volgende op de hoofdbaan. Op de hoofdbaan stonden we te wachten aan een ander bushokje maar nu was de drempel om te vragen als we goed stonden kleiner. Helaas, we stonden weer verkeerd!

Na uiteindelijk op het goede bushokje terecht gekomen te zijn, merkten we dat we de bus juist gemist hadden. Nog maar eens 45minuten wachten!

Normaal rijden de bussen hier in Finland redelijk stipt, tot zelf iets te vroeg. Helaas, deze van ons had 15 minuten vertraging!

Uiteindelijk zijn we weggeraakt uit Valkeakoski richting Tampere!

Aangekomen in Tampere, moesten we nog uitvinden waar we eigenlijk moesten zijn. De drempel was zo klein geworden dat ik al in de bus ben beginnen vragen als mensen de Tampere Hall wisten liggen, waar Chillhouse doorging! Helaas, niemand wist waarover ik het had...

Op straat dan nog maar eens geprobeerd en niet te geloven! Eindelijk iemand die wist wat en waar het was! Dus zijn Vincent en ik afgezakt naar de buitenste ring van Tampere, naar het evenement.

Naarmate dat we dichter kwamen zagen we steeds meer jongere mensen lopen. Het was blijkbaar een soort KETNET dag (ketnet voor ons dan wel) waar jongeren tussen 12 en 18 gratis naar toe mochten.

Dit bracht onmiddellijk de gedachte naar boven bij ons; Waarom sturen ze ons, 20 en 21 (Hogeschool studenten) naar zo een bijeenkomst? Wel .. ik zou het niet weten, maar ik zal het onze docent zeker eens vragen!

Met wat rond te lopen en interviews te nemen van die jongeren zijn Vincent en mezelf terug naar de bussen afgezakt voor Vincent zijn terugrit.

Op dit moment liep ik helemaal alleen rond in Tampere om 21.00 savonds. Wat heb ik gedaan? Het logische natuurlijk, op café!

Om 22.30 waren Steven en Jakob aangekomen in Tampere. De bus moest vertrok normaal om 23.30. Helaas, we kregen een SMS dat de bus een vertraging had van 40 minuten!

Uiteindelijk zijn we op de bus gestapt richting Lapland om 00.20. Dit was dan ook letterlijk het einde van een zeer vermoeiende dag!

We konden ons beginnen opmaken voor een slapeloze busrit!

Feest, Maar Leren Primeert

Wikipedia: (Uitleg in het engels) http://en.wikipedia.org/wiki/M%C4%83r%C5%A3i%C5%9For

Omdat mijn vriendin Roemeens is en ik Belgisch, voelde ik mij dan ook helemaal niet verplicht om hieraan mee te doen! Trouwens, ik zou haar ook helemaal vandaag niet kunnen zien omdat ik in Finland ben. Dus waarom zou ik mijn hoofd hierop breken?

Wel, met het oog op romantiek, heb ik de laatste keer dat ik op haar kot was (nog in 2011) een armbandje verstopt onder een kader, op de bovenste plank van haar kast. Normaal gezien ging ik vandaag haar een opdracht geven om deze op een leuke manier te doen vinden.

Helaas had ze DRIE dagen voor Marticor haar kamer opgekuist en het bandje gevonden! En zo al mijn romantische inspanningen verprutst ... ? (kan het niet laten om het zo te schrijven ^^)

In elk geval was ze er SUPER blij mee (drie dagen geleden) en had ik het haar verboden om het tot vandaag te dragen! Ik wou toch een beetje de traditie naleven ;)

Vandaag was het dan dus toch nog wat feest omdat ze het vandaag aan iedereen mocht vertellen!

Buiten het traditioneel feest, hebben Steven, Jakob en mezelf nog wat geleerd aan hydraulica. Hoewel het zeer moeilijk was om ons te concentreren met het lachende zonnetje die ons kantoor instraalt.

Eenmaal thuisgekomen waren we het leren zo beu! Dat we een filmpje opgenomen hebben terwijl we naar de smurfen aan het luisteren waren!

Hierna nog een spelletje gespeeld en relatief vroeg gaan slapen, want morgen stond er niet alleen een examen op het programma, ook een lange busreis!

Derde En Laatste Les Hydraulica

Vandaag stond de laatste les hydraulica op het programma voor het examen van vrijdag. De oefeningen van Jakob en mezelf zijn verbeterd. Steven had het op het einde van de les nog rap ingediend (de deadline is pas 15 mei).

Bij Jakob werkte alles goed, het enige probleem was dat wanneer de hoge druk pomp aan het werken was, deze zijn druk door naar de lage stuurde waardoor deze overbelast kon worden. Daarnaast werkte zijn opstelling veel te rap, zo rap dat het binnen de 2 seconden afgelopen was.

Terwijl de docent op iedere schakeling wel iets had aan te merken, was hij behoorlijk stil bij mijn tekening. Het enige dat hij kon zeggen was: Ja ... proficiat ... het werkt ... stilte ... ^^
Om toch nog iets te zeggen zei hij dat ik eventueel nog voor een afval mechanisme moest kijken omdat op mijn manier er zo gezegd energie verloren gaat.

Wel, mijn manier werkt tenminste! Enough said ;)

Terwijl mijn programma verbeterd werkt keek onze vriend de Duitser maar schaapachtig naar de opstelling. Deze was er nog maar pas aan begonnen.

Toen ik smiddags naar de WC moest, stond Osmo schuin midden de WC ruimte wat aan zijn broek te friemelen. In alle beschaafdheid liep ik hem gewoon voorbij zonder te kijken of te vragen wat het probleem was.

Op een bepaald moment kon ik het niet meer laten; ‘Do you have a problem?' vroeg ik. Waarop hij zei; ‘Yes, serious problem, my zipper got stuck'. Waarop ik mij ferm moest inhouden met te beginnen lachen!

Eenmaal op ons bureau toegekomen hebben we toch een half uur ons krom gelegd met te lachen! ‘Yes serious problems' .. LOL

Savonds heb ik een kastje gekocht voor naast mijn bed te plaatsen zodat mijn spullen niet meer op de grond liggen naast mijn bed. Na enig geklungel hebben we het toch in elkaar gekregen zonder deftig gereedschap.

Na het kastje hebben we ons eindelijk allen verdiept in de wondere wereld van hydraulica!

Geen Kleurensensor

Ik had me voorgenomen om fris en monter te beginnen aan sochtens te leren.

Het sneeuwde super hard! Als een ingepakte ninja turtel met mijn laptop als wapen begon ik aan de 3km tocht door de sneeuw!

Toegekomen op school in de stille ochtend, met niemand die echt wakker is, heb ik een tweede scherm op mij bureau geïnstalleerd!

Daarnaast heb ik boxen gevonden in het automatisatie lokaal en een adapter van 6VDC in ons kantoor. Deze staan dus speelklaar op mijn bureau, klaar om mijn muziek te verstreken!

Nu kunnen we pas beginnen te werken!

Op een bepaald moment kwam Osmo binnen die mij een wachtwoord gaf waardoor ik aan de tekeningen van mijn voorganger kon. De tekeningen zijn gemaakt in een .drw extensie.
Een software die een .drw extensie ondersteund??? Nog nooit van gehoord. Na opzoekingswerk op het internet bleek alleen Finland, Estland, Letland en Litouwen met een tekenpakket te werken die .drw ondersteund!

GELUKKIG kon je op deze site ook een Engelse versie downloaden, na het land: ‘Other than Scandinavian' aan te vinken!

Daarnaast had hij informatie over de kleurensensor. Deze gaat niet besteld worden nog de RFID sensor.

Er moet dus een andere oplossing gezocht worden om de ‘kleuren' te onderscheiden. Na enig brainstorm werk, kwam het er op neer dat ik hoogst waarschijnlijk mijn eigen schakel logica zal moeten maken waarmee ik de kleuren kan onderscheiden met 2 optische reflectoren.

Voor de personen die dit niet begrijpen, het systeem dat in de winkel gebruikt wordt voor te weten (horen) als er een nieuwe klant binnen komt, zal ik moeten gebruiken om kleuren te detecteren.

Kleine uitdaging, maar dag gaat wel op een of andere manier lukken.

Om deze kleine tegenslag te verwerken ben ik dan maar naar de recreatie ruimte afgezakt voor te gaan biljarten.

Steven had vandaag zijn computer bijna terug gekregen zoals zijn oude, buiten het virus dan uiteraard en Jakob die wist zich bezig te houden met internet en hydraulica ... De correcte verhouden naar wat zijn interesse het meest uitging laat ik in het midden!

Savonds nog wat hydraulica geleerd, terwijl Steven en jakob spelletjes hebben gespeeld.
Vincent heeft zijn avond ingevuld met manga's te bekijken.