-Eind- Reizen Vraagt Tijd

Na, letterlijk, enkele uren geslapen te hebben moest ik om 5u opstaan om mezelf naar het ontbijt te gaan. Half slapend, maar geleerd, ging ik met mijn bagage naar het ontbijt zodat ik kon blijven zitten tot het moment van uitstappen. Zodra dat ik uitgestapt was, begon de reis tegen de klok.

Ik had namelijk minder dan een uur om doorheen heel Turku te lopen om mijn bus te halen. Want uiteraard lag het busstation aan de ander kant van Turku dan de zeehaven! Om het nog wat spannender te maken besloot het rechter wielletje van mijn 24kg wegende bagage het te begeven! Om 7u sochtends aan zware gewichten te beginnen heffen vond ik er nu toch een beetje over, dus besloot ik mijn valies gewoon over het voetpad voort te sleuren. Met een marge van 2minuten haalde ik mijn bus nog van 8u met mijn bagage van 23.9kg (minstens 100g plastiek van de onderkant van mijn valies is uitgespreid over de Finse voetpaden!). Heel bezweet heb ik nog rap een nieuw T-shirt uitgehaald en doodop vanachter me in de bus gaan leggen.

Terwijl mijn hart de volle 2u durende busreis naar Helsinki luchthaven volop aan het kloppen was heb ik niet veel van het landschap gezien, maar na 4maand in de zelfde omgeving te leven, wist ik al zowat hoe het eruit zag. Toekomend op de luchthaven heb ik me in het zonnetje gezet waar ik Steven, Jakob en Vincent verwachtende was. Na 45min wachten stapten Steven en Jakob volgeladen uit de bus. Het was namelijk zo dat we een extra bagage deelden met 3; Steven, Jakob en ikzelf. Maar blijkbaar had ik iets mijn dan mijn 7kg opgeëist met mijn achtergelaten spullen, waarvoor nogmaals mijn excuses als een van beide deze leest! Het vreemde was dat Vincent niet mee was omdat zijn vlieger 1u nadat van ons opvloog, maar blijkbaar wou hij de trein later nemen.

Tijdens de Check-in zat ik redelijk over mijn gewicht, 24.9kg, maar ik heb vreemd genoeg niet moeten bij betalen. Naast dat kleine hartstilstandje dacht ik het ergste gehad te hebben, maar ik moest nog door de metaal detectie. Hoewel ikzelf prefect kon passeren zonder gepiep, bleek mijn rugzak minder geluk te hebben. Niet alleen was ik mijn deodorant vergeten uit te halen, maar er zat nog een breekmes in mijn rugzag die ik gebruikt had tijdens mijn project. Na deze objecten uit mijn rugzak te halen en af te geven, wou ze het nog eens scannen, waarmee ik helemaal geen probleem had. Toen mijn bagage voor de tweede maal het alarm deed afgaan begon ik me toch serieuze vragen stellen. Er zat blijkbaar nog een schaar in mijn rugzak! Ook deze was ik dus vergeten. Dat madammetje dacht waarschijnlijk raar over me, maar goed. Ik was er toch uiteindelijk doorgeraakt ... tot ik beseft mijn kussen vergeten was aan de inlaad bakjes! Dus ik terug naar die madam en gevraagd als ze mijn kussen wou geven. Blijkbaar vertrouwde ze me echt niet meer, want ook dit kussentje moest door de scanner! Toen ze me het gaf, zei ik vriendelijk, ‘ik ben waarschijnlijk verdacte nr 1 geworden vandaag'! waarna ze toch eens moest lachen.

Verder verliep alles rustig en door de afwezigheid van bommeldingen op Schiphol, buiten onze eigen mopjes daarover, zijn we met wat vertragen (10min) geland in Brussel. Waarna nog een treinrit naar huis op het programma stond. Eenmaal thuisgekomen en iedereen een dikke knuffel te geven, ben ik gaan slapen.
Van dag 1 tot dag 120 was er zoveel te beleven tijdens mijn avontuur en het was me enorm leuk om deze met u te delen. Hoewel sommige zaken ik nog niet eens uitgeschreven heb, kan je duidelijk zien dat ik de tijd van mijn leven heb meegemaakt, waarvoor dank aan iedereen die me hierin gesteund heeft.

Met trots kan ik ook zeggen dat ik voor mijn Thesis een 5/5 behaald heb, waardoor ik voor mijn volledige erasmus een perfecte 15/15 heb behaald. Afsluiten in schoonheid nietwaar!

Op naar het volgend avontuur! Dank u

De Laatst Kruipende Uren

Niet alleen was dit de laatste dag van mijn Stockholm-mini-reisje, maar ook van mijn Erasmus! Terwijl de valies voor naar huis te gaan gepakt was, bleef ik nog gezellig in het zonnetje zitten en de tijd proberen te vergeten. Omdat ik nu eigenlijk de hele dag had om naar de haven te geraken waar mijn boot pas savond's om 19.15 ging vertrekken, besloot ik om te voet naar de haven te gaan. Tijdens deze laatste wandeling lag de gemiddelde snelheid van het wandelen waarschijnlijk nog lager dan de dag ervoor, rekening houden dat ik een 24kg zwaar wegende valies moest meesleuren.

Tijdens de wandeling wou ik nog iets gaan drinken in het cafe ‘Here its always Friday', maar wegens mijn lage kronen portefeuille was dit financieel niet meer mogelijk. Eigenlijk had ik gewoon geen zin meer om naar de bank te gaan en veel te veel te betalen voor een niet deftige hamburger. Hoewel dit een van mijn laatste dagen was, ik ben nog steeds student. ;)

Aangekomen op de haven, was ik zo moe dat ik me gewoon op een stoel gezet heb voor de volgende wachtende uren. Het beloofde namelijk een lange, zeer lange 24u te worden! Dit kwam omdat vanaf dat moment, ik de volgende weg zou afleggen:

Zweden, Stockholm => boot => Finland, Turku => bus => Finland, Helsinki => vliegtuig => Nederland, Amsterdam => vliegtuig => België, Brussel => trein => België, Brugge => auto => Thuis!

Eenmaal op de boot, bleek dat ik met drie andere mensen dit keer de cabine zou moeten delen, waarvan één een Chinese begeleider was van een groep. Vanaf dat er dus problemen waren klopten ze constant op onze cabine deur. Dit was erg vervelend! Dus ben ik maar wat toertjes gaan lopen rond het schip.

Nadat dit me wat begon te vervelen, ben ik gaan kijken om mijn sauna coupon te gaan inwisselen in een relaxerende afsluiter van mijn Stockholm reisje. Gelukkig was ik dit keer ruim op tijd en kon ik er dus ten volle van genieten, waarachter ik nog een duikje in het zwembad heb gedaan. Na uiteindelijk weer met een rooie kop door de gangen naar mijn cabine te lopen, kwam ik een disco showplaats tegen. Eerst me rap gaan omkleden en dan het beste plaatse gaan bemachtigen in de show area. Waar eerst wat aan karaoke gedaan werd, gevolgd door een mooie show die zowel dans als toneel inhield.

Na deze show heb ik mijn oog op de Blackjack tafel laten vallen, waar ik mijn geluk beproefd heb en waarna ik nog tot 2u in de disco te vinden was.

Vermoeidheid Uit De Kleren Wandelen

Hoewel ik doodop was na mijn wandelingen van de vorige dag, besefte ik dat uitslapen totaal niet aan de orde was als ik het maximum uit mijn 3 dagen Stockholm wou halen. Dus ben ik dan uiteindelijk toch om 11.20 uit mijn bed gerold! Na chocolade koekjes ontbijt te noemen, ben ik op pad gegaan.

Een volledig brood, een pak hesp en kaas en wat water waren de picknick voor vandaag. Zeven uur later bleef er niet alleen nog een klein deeltje van deze picknick over, maar had ik zo'n 20km rondom Stockholm gewandeld en zowat alle parken gezien, samen met de belangrijkste monumenten. Ik hoor het u al zeggen, 20km in 7 uur? Dat is maar 2,8571428571428571429... km/uur! Klopt, maar vakantie gaat het allemaal vertraagd en de verdwaal loop tijd is ook meegerekend! Daarnaast heb ik nog een uurtje van die tijd doorgebracht in het Hard Rock Cafe, zitten naast een gedragen broek van Bono tijdens het concert van een paar jaar geleden, het moment uit mijn leven! ;) Tijdens mijn biertje, heb ik een tekening gemaakt van het interieur van het cafe. De ober was onder de indruk en vroeg als ik de tekening kon achterlaten. Dat heb ik dan gedaan, na uiteraard eerst een foto genomen te hebben!

Teruggekomen in het hostel heb ik gelukkig nog iemand van de staf gezien die blijkbaar niet verwonderd was met mijn vraag hoe het fornuis werkte. Er moest namelijk een timer ingesteld worden. Maar deze was verborgen achter dozen ontbijtgranen van andere gasten! Dus ik had blijkbaar gewoon niet goed genoeg gezocht! Ik voelde mijn eer zo herstellen en de buil op mijn hoofd groeien door de hand die ik er zojuist had tegen geslaan.

Na wat gegeten en gerust te hebben was het tijd om eens het Zweeds nachtleven te gaan verkennen, waarmee ik deze dag zal afsluiten.

Een Ander Leven

Na een kleine 5uur slapen, stond er een uitgebreid ontbijt op me te wachten. Met dat er een uur verschil is tussen Finland en Zweden, was het even onduidelijk om hoe laat het ontbijt nu eigenlijk stond geplant. Persoonlijk dacht ik ruim op tijd te zijn, maar blijkbaar was ik bij de laatste. Na nog rap zoveel mogelijk op mijn bord te scheppen begon ik aan mijn ontbijt.

Tijdens het ontbijt bleef men maar zaken in het Fins omroepen. Maar zelfs na mijn ‘crash course Finnish', begreep ik er nog steeds helemaal niets van. Na wat assistentie te vragen aan een mede reiziger bleek dat ze steeds omroepen hoelang het nog duurde voor we aankwamen. Mijn logische vraag was simpel, nou .. hoe lang nog? Hij zei; 'nog 10min'... oeps ... tijd om er in te vliegen, want ik moest mijn valies nog gaan maken!

Na van boord te gaan, bleek dat de haven van Stockholm met de zelfde problemen zoals Finland zat, nl dat ze beiden niet dicht bij het centrum liggen! Terwijl ik uit praktische redenen mijn hostel in het hartje van Stockholm had geboekt, had ik daar even spijt van. Gelukkig heeft Stockholm een enorm goede metro verbinding en van deze heb ik dan ook gebruik gemaakt om toch redelijk dicht bij mijn hostel te geraken. Helaas, vooraleer ik mijn metro kon nemen, moest ik een ticketje kopen. Maar omdat er geen ATM's op de boot nog de haven waren stond ik daar dus met mijn euro's. Gelukkig kon ik met mijn kaart betalen, anders was het te voet!

Naast het feit dat het 6u s'ochtends was en niemand op straat liep, was het een normale werkdag en liep er echt NIEMAND op straat! Stappend met mijn valies door de drukste winkelstraat van Stockholm, die veel weg heeft van de winkelstraat in Oostende tijdens het drukste moment van de dag, was ik alleen omringd door vuiligheid en lege bierflesjes. Volgeladen met al mijn spullen passeerde ik al snel alle mooie gebouwen in Stockholm. Tijdens mijn aankomst in het hostel, bleek ik veel te vroeg te zijn, wat een verrassing! Na 1u30min te wachten kwam de receptioniste binnen en begeleide me naar mijn gedeelde kamer van 8 personen. Blijkbaar was ik voor deze nacht de enige boeker, dus plaats zat om mijn valies te zetten! Achter me te installeren, heb ik mijn stapschoenen aangetrokken en het zuidelijk eiland van Stockholm gaan verkennen.

Na zowat de volledige dag rond te lopen in Stockholm, onder de wolkeloze hemel, begon ik niet alleen wat bruin te zien maar ook verschrikkelijke honger te krijgen. Om de prijs wat te drukken, ben ik naar de dichtstbijzijnde supermarkt geweest om mezelf wat lekker te koken. Toekomen in het hostel, kreeg ik de kookplaat niet aan, als elektricien voelde ik me serieus ondergedaan (ik heb zelf getwijfeld om dit wel te schrijven!!) en besloot mij te gaan troosten op restaurant. Waarna ik mijn eerste dag van mijn klein reisje met een kleine avondwandeling heb afgesloten.

Wijziging Van Locatie

Vanochtend was het een raar gevoel, zo opstaan na 4 maand aan herinneringen dit appartement verlaten. Het rare gevoel was waarschijnlijk ook te wijten aan het feit dat ik wederom vroeg moest opstaan. Helaas reden er niet veel bussen van Valkeakoski naar Turku, waar ik moest aan boord moest gaan voor het schip die me naar Stockholm zou brengen.

Na oven boterkoeken gegeten te hebben vertrokken Steven, Jakob en ik naar school. Steven te voet, Jakob met de fiets en ik met mijn 24kilogram wegende koffer. Halverwege namen Steven en ik een kort afscheid, want onze wegen zouden 4 dagen scheiden. Steven en Jakob konden niet mee naar Stockholm wegens het tweede auditorium die nog af moest geraken. Hoewel Jakob daar uiteraard ook aan meewerkt, moest hij nog naar Valkeakoski City achter een extra valies waarin we alle drie extra gerief gaan in steken op de terugvlucht naar huis. Wat verder namen Jakob en ik ook afscheid en begon mijn reisje echt.

De zon zat uit en algauw stond ik helemaal onder zweet. Mijn volgepakte bagage bevatte niets van drank. Dus nog even rap de LIDL binnenspringen voor een flesje water. Ook dit had een afscheidswaarde, de winkel die mij 4maand van voedsel behoede krijg mij voor de laatste keer over de vloer.

Eenmaal op de bus naar Turku, had ik me vast gegordelt en de 3u lange reistijd gedood met een filmpje. Aangekomen in Turku om 13.30, stond mij een leuke wandeling op te wachten. De Haven was helaas aan de andere kant van de stad en hoewel de boot pas om 20.15 vertrekt, wou ik toch eerst ter plaatse zijn voor me in het zonnetje te zetten.

Omdat 4km wandelen met een 24kg wegende koffer nog niet erg genoeg is, hebben de finnen enorm veel ingegoten goten. De goten van de daken komen op straat, waarin een geultje gemaakt is waardoor het water loopt en valiezen telkens blijven steken! Om het nog een klein beetje erger te maken, is het wieltje van mijn valies kapot gegaan. Hoelang is een raadsel, maar voorlopig rolt het nog. Zolang het zijn basis functie niet verliest ben ik niet geneigd om een nieuw valies te komen. Hoewel, en dragen zie ik ook niet echt zie zitten. Dus hopen op de kwaliteit van de minder kwalitatieve koffer.

Na meerdere keren de weg te vragen uiteindelijk aan te komen op de haven merkte ik dat de boot er nog niet was, logisch als je weet dat ik om 14.50 toekwam! Gelukkig was de balie al open voor gasten om hun in te checken. Daarna heb ik mij in de cafetaria gezet en beginnen mijn achterstand in te typen! Onder ander dit verhaal en alle vorige tot de verassend vermoeiende zondag.

Dit was de eerste keer dat ik aan boort ging op een cruiseschip, voor zover ik mij kan herinneren. Ergens voelde ik me toegekomen in een groot pretpark. Het vriendelijke personeel wees mij een weg door de toch redelijk nauw sluitende gangen van de bood naar mijn kamer. Om de prijs wat te drukken had ik een gezamenlijke kamer voor vier genomen. Dit bleek goed mee te vallen omdat ik blijkbaar toch de enige ging zijn op deze doorreis. Na me volledig te installeren werd het tijd voor een verkenningsrondje.

Startend met het casino ben ik het volledige schip een paar keer rondgelopen om dan nog steeds verdwaald te geraken. Persoonlijk dacht ik dat zo'n cruise best leuk ging zijn en redelijk van prijs. Blijkbaar kon ik niet meer mis zijn dan ik was. Na 2 toertjes heb je alles 3 keer gezien en het was str*nte diere!

Door mijn kleine misboeking had ik 10euro schipgeld, waarvan ik 7 euro had gereserveerd voor een sauna. Tijdens mijn wandelingen dacht ik opeens dat het misschien geen kwaad kon om te kijken waar de sauna's zich bevonden om daarna op het gemak ze te bezoeken. Toen ik toekwam bij de sauna's bleek deze om 22.00 te sluiten (maar je kon binnen blijven tot 23.00). Gelukkig was het 21.58 en had ik nog al de tijd om binnen te gaan! Door deze abrupte verandering in planning, had ik dus ook geen verse kledij bij. Maar het feit dat ik anders mijn sauna zou mislopen, echt niet. In totaal waren er 5 sauna's elk, met hun aparte kleedkamer. De sauna's hadden uitzicht op het water en bij het passeren van al de kleine eilandjes, echt een unieke ervaring. De hottub was gezamenlijk, maar wegens het niet meehebben van een zwemshort, was dit dus uitgesloten.

Volledig gewassen en als een halve tomaat ben ik in mijn stinkende kleren teruggegaan naar mijn cabin waarna ik vond genoeg gereisd te hebben.

Het Ene Eind, Is Het Volgend Begin

Deze dagen moest ik aan mijn valies beginnen maken voor naar Stockholm te reizen. Meer dan dit, houden deze dagen niet in!

Presentation Day

Vandaag, vroeg in de ochtend stonden onze thesis presentaties geplant. Waar ik normaal op mijn gemak als eerste in de douche sta om mij op het gemak klaar te maken voor school, stond nu opeens een file!

Steven en Jakob gingen om 8u00 beginnen met hun verdediging, waarna Vincent en ikzelf zouden volgen. Hierdoor zat Steven al van 6u in de douche waarna Jakob gebruik wou maken van het toilet ... Mijn ochtend schema? Volledig in de war!

Maar geen tijd om te klagen, vandaag was dan ook een speciale dag, waarop je op het onvoorziene mocht voorbereiden. Vandaag wordt er niet op een calorietje gekeken, 4 schelletjes verloren brood en wat chocolade en klaar zijn we om de final presentatie van ons bachelor te gaan afleggen.

In school toegekomen, bereiden Steven en Jakob hun voor om als eerste de presentaties van vandaag in gang te schieten. Van deze tijd heb ik dan ook gebruik gemaakt om wat het decor te verbeteren van mijn thesis. In 5minuten was de volledige omringende grond opgeruimd van kabels, spanbandjes, werkgerief, .... Daarnaast had ik nog enkele stoelen bijgeplaatst zodat iedereen op hun gemak rond het project ging kunnen zitten, het moment van presenteren.

Steven en Jakob hebben bijna het volledige uur vol gebabbeld. Doorheen de presentatie werden kleine demo's gegeven van wat allemaal kon bediend worden in het auditorium. Kort gezegd, zowat alles. Van verlichting en blinds tot beamer en een oude diaprojector.

Achter de presentatie is iedereen naar beneden gegaan om eens op het touchscreen te duwen. Maar doorheen de voorbije 4 maand hebben we zoveel met elkaar geleefd, gewerkt, gegeten, gelachen en gepraat, dat we eigenlijk zo goed als elkaars project konden voorstellen.

Daarachter was het Vincent zijn beurt, die een demo gegeven heeft van zijn labo en algemene kant van zijn project. Helaas werkte niet alles zoals het moest op het moment van tonen, zo bleek een laatste aanpassing de getallen (bv: 3.54) niet te herkennen door de punt die als komma diende. Daarnaast heeft hij tijdens het proberen van zijn code blijkbaar wat problemen ondervonden aangezien er ergens ‘Testing This Shit' stond geschreven, in Zulke Koeieletters. Na een klein beetje overtijd te gaan, was het dan eindelijk aan mij.

Intussen was het al 10.30 en ik stond te popelen! Gestart met een klein stukje uit het eerste filmpje om een kort inzicht te geven in wat mijn project allemaal inhoud heb ik de lont aangestoken. Daarachter de belangrijkste key factoren aangekaart waardoor al de verbeteringen en touchscreens werden uitgelegd. Na deze uitleg van 30min, heb ik iedereen meegenomen naar mijn machine. Sochtens had ik daar al enkele boxen klaar gezet die mij gemakkelijk op weg moesten helpen bij het uitleggen van de verschillende situaties. Eerst heb ik getoond dat alles manueel werkt, waarna een volledig geautomatiseerd proces kon getoond worden. Met uitzondering van de kleuren sensor uiteraard.

Hoewel de presentatie goed verlopen is, tijdens de presentatie bemerkte ik een andere manier om een kleuren sensor in het project te implementeren. Ipv een optische kabel, die de kleur op een afstand van 200mm zou detecteren, kon ik de kleurensensor eigenlijk achteraan de transportband installeren zodat de box eigenlijk zo goed als tegen de kleurensensor zou gestaan hebben. Dit zou een optische kabel hebben uitgespaart, waardoor de aankoopprijs serieus zou gedaald zijn.

Mocht dit eerder tot mijn gedacht gekomen zijn had ik deze nog kunnen implementeren in het project. Helaas. Maar de manier waarop het nu is opgelost is het dichts bij een volledig project dat iemand geraakt is met de machine. Zonder mezelf over veel lof toe te kennen, waren ze serieus onder de indruk van het project.

Algemeen kan gezegd worden dat 'HAMK's spring' een Belgische shockgolf heeft gebracht dat hun nog lang zal bijblijven!

Smiddags zijn we gaan eten met Dhr. Thomas, zijn vrouw, annita en johanna (beiden werken in HAMK).

Savonds zijn Jakob en ik nog een stapje gaan zetten in Tampere om het te vieren. Het is duidelijk dat we een deel van ons eramsus leven gemist hebben door in Valkeakoski te verblijven.

Tampere liep vol van de studenten die allemaal van het mooie weer aan het genieten waren

Belgisch Bezoek

Deze dagen komt Dhr. Thomas, docent uit het KaHo Sint-Lieven langs om de internationale contacten te versterken en ons wat aan te moedigen in het verdedigen van onze projecten. Zelf is hij niet gemachtigd om ons te coderen. Dit liet ons toe om een open babbel te hebben met een oud docent.

Onmiddellijk heb je een ander persoon voor je als het ‘protocol' weggevallen is. Het was een aangename babbel.
Tijdens ons gesprek had hij nog enkele vragen over mijn project. Hij vroeg als ik wel wist wat redundantie was, omdat de term verkeerd gebruikt was in mijn thesis. De twijfel begon toen toch serieus toe te slaan, zo de dag voor de presentatie.

Als een docent al begint te zeggen dat je gemist bent in een bepaald begrip. Het eerste wat ik dan ook deed toen ik terug achter mijn bureau zat was dat gedeelte opzoeken waar ik redundantie had gebruikt en volledig nagelezen. Hoewel het misschien beter verwoord kon worden in de thesis, stonden er geen fouten in. Hij had het verkeerd uit de context begrepen. In de versie dat ik hem doorgestuurd had, zaten er geen technische schema's bij, waardoor mijn tekst niet kon gestaafd worden via figuren.