‘Mijn zondag' = ‘mijn beurt om te koken dag' ... jeuj!

Na een fris en monster uitgeslapen te zijn, vooral monster en niet uitgeslapen, heb ik mij om 10:00 in de keuken geïnstalleerd!

Na een eitje met wat melk geklopt te hebben, voor mijn verloren brood en mijn melk te koken, voor mijn warme choco, had ik een degelijk ontbijt achter de kiezen om aan het echte werk te beginnen.

Op het menu stond: Lasagne!! (-op moeders wijze; Dat betekent: Veel groeten, weinig lasagne)

De inkopen waren eerder deze week gebeurd, dus moest het ‘gewoon' allemaal nog klaar gemaakt worden.

Veel groeten betekent: veel snijwerk, gehakt betekent: bak werk, kaas betekent: rasp werk, uien snijden betekent; werk vertraging oplopen en koken in een gehandicapte keuken betekent: al het voorgaande ... x 2!

Om 13:20 stipt, deed ik de keuken deur open met een plakker rond mijn vinger en kon ik versuft van de pijn en het bloed dat ik verloren had, met trots mededelen dat het eten klaar was!

Het heeft geen half uur geduurd, of als was op!

3 uur werk = 30 minuten eten => na enige vereenvoudiging => 6 minuten werk voor 1 minuut eten!

Wat ik hiermee wil zeggen is ... in goed en lekker eten maken kruipt veel tijd, maar het is wel gespendeerd!

Om niet met een volgepropt gevoel de dag op ons appartement door te brengen, hebben we besloten om met z'n allen te gaan rond dobberen in het valkeakoski zwembad.

Zo gezegd, zo gedaan! Omdat het zwembad wel om 17:00 sloot, hebben we moeite moeten doen om ons uit onze stoel te verheven en naar het zwembad te gaan, voor het gesloten was!

Met de gedachte dat er in de kleedkamers sauna's waren, brachten onze voeten ons de volledige 4km wandelen, vederlicht naar onze bestemming!

Tijdens de wandeling had ik even het gevoel niet meer in Finland te zijn. Hier toegekomen in het midden van de winter, hebben we nog niet veel groene natuur gezien.

Maar met dat de zon de laatste weken wat heeft geschenen en de ijskoningen bijna gepasseerd zijn, beginnen de eenjarige planten en andere struikjes in bloesem te komen.

Toen we echter weer op de hoofdweg aankwamen, voelde ik me zo terug ‘thuis'.

Het zwembad was 4.30 voor 1u30min binnen te zijn. Het systeem bestaat uit een kaart en als je boven je uur en een half komt, betaal je gewoon extra bij.

Terwijl Jakob en ik al ons ingangskaart gekocht hadden en doorgelopen waren naar de kleedkamers stonden Steven en Vincent nog aan kassa.

Als mopje had ik nog geroepen dat het de mannen kleedkamer de eerste deur links was, die eerste deur links, leidde ze uiteraard naar de vrouwen kleedkamers!

Na enkele minuten na het omkleden waren Steven en Vincent nog steeds niet binnen gekomen. Jakob en ik stonden in onze zwemshort klaar om naar het zwembad te gaan, tot op dat moment Steven en Vincent met een verrassing binnen kwamen.

Geen rode handafdrukken op hun kaken, maar wel vier mannelijke speedo's in hun hand!!

Het was blijkbaar verboden om met een zwemshort in het zwembad te gaan en verplicht een dergelijk speedootje te dragen.

Wegens onze onwetendheid moesten we er dit keer niet voor bij betalen.

Het was en bleven wel speedo's!! gelukkig niet zo'n dingen die echt alles bij elkaar duwen, maar zo'n zwembroekjes die op boxershorts geleken!

Met onze afgelijnde mannelijkheid stapten we de volgende ruimte in, waar het eerste wat we zagen, een verrimpelde duikboot was!

Een ventje van 65jaar met een redelijk buikje die zonder zijn strakke speedo onder de douch stond.

Voor het zwembad te betreden, moest je je douchen. Maar ...

Hoewel het Fins nog steeds zo goed als onverstaanbaar is voor ons, waren er universeel duidelijk makende vermeldingsborden die illustreerden dat het verboden was te douchen met zwembroek!

We hebben dan maar onze nauw aansluitende ‘slipjes' terug uitgedaan voor een koude douch te nemen en dan er ons terug in geworsteld om het zwembad te betreden.

Denkend dat we alle obstakels overwonnen hadden, stonden we klaar in het zwembad te springen, zagen we een bordje met ...... je kunt het waarschijnlijk al raden ....... Verboden in het zwembad te springen!

Uit frustratie hebben we eerst enkele baantjes gezwommen in het zwembad.

Na enkele baantjes te hebben gezwommen, zijn we de sauna ingegaan.

Waar een ECHTE Fin de luchtvochtigheid zo hoog had gedreven dat het wel een oven leek!

Daarbovenop, bleef deze maar water over het vuur gieten, waardoor we bijna gekookt werden, waarom Steven de mooie uitspraak maakte, ‘nu weten we hoe het voelt om een mossel te zijn tijdens het kook process'. Gelijk had hij!

Jakob, die toch al enkele sauna's ervaring heeft, werd er zelfs op een bepaald moment slecht van.

Uiteindelijk zijn we er uitgegaan om dan terug in het zwembad te springen! ... Excuseer ... wandelen via de trap in het water.

De laatste 15 minuten zagen we een koord aan het plafon hangen, zoals een liaan boven het water.

Mijn kindertijd tekortkomingen werden aangesproken en ik ben vriendelijk gaan vragen als ze de ‘liaan' zou willen losmaken, zodat we nog wat fun zouden beleven!

En jawel .. ook dit kan ik nu van mijn ‘gemist'-lijstje schrappen.

Nadat de ‘kleine jongetjes' hun pleziertje gehad hadden, zijn we terug de ‘oven' ingegaan, waar dit keer de Belgen de temperatuur konden bepalen!

De vorige Fin was vertrokken en nadat iedereen weg was uit de sauna, want het zwembad ging zo sluiten, waren wij de enige die er nog in zaten.

We besloten ons te gedragen als echte Finnen en hebben de rest van het water in een keer over het vuur gesmeten!

Het werd zo warm ... het was alsof we vuur aan het spugen waren!

Dus hebben we ons dan maar weer als Belg voorgedaan en eruit gegaan.

Buiten gekomen, hebben we nog een half uurtje in het zonnetje liggen genieten van onze vrije dag, zonder werk problemen aan ons hoofd, voor we onze 4km terug wandelden.

Thuis gekomen hebben we niet veel meer gedaan buiten deze leuke ervaring opgeschreven voor mijn blog en vroeg gaan slapen .. uiteraard na een disney klassier!