Gen was wakker en weergalmde met haar duidelijk Brits accent door de muren heen, recht in onze trommelvliezen. 9u = iedereen wakker!

Op het programma stond voor Steven, Jakob en mezelf de husky safari. Jakob had er nog een toertje op een sneeuwmobiel bijgenomen.

Dat stond pas smiddags op de planning en omdat we toch al wakker waren, konden we zowel richting de langste slee sloop van Europa gaan niet?

Na een frisse wandeling naar het hoogste punt in saariselka met de sleetjes die achter ons over de sneeuw meeslepen, kwamen we aan de top.

Tijdens onze wandeling veel foto's getrokken en ik was van plan om mijn eerste sleerit naar beneden te filmen! HELAAS! Op het moment dat ik zei: ‘Hey guys, This is twe.... PIEP' ... Batterij had het begeven!

OMG! Op dit moment kon ik echt niet lachen. Maar na de 1.5km lange rit naar beneden constant op mijn poep te vallen door de oneffen pieste, verscheen er steeds meer een gelukzalige glimlach op mijn gezicht.

Sleeën is niet onmogelijk in België, maar 1.5km aan één stuk? Dat had ik toch nooit meegemaakt in mijn kindertijd. Ik voelde me herboren! Zeker als je weet dat de gemiddelde leeftijd op de sloop rond de 12 jaar is!

Goed, je bent nooit oud genoeg om plezier te maken, nog om je kinds te verliezen.

Het tweede nadeel is dat als je nu gaat sleeën, je ouders je niet helpen met je slee naar boven te trekken! En ik kan je zeggen, 1.5km is echt lang wandelen berg op!

Het moment dat we terug in de cottage waren, hadden we nog 30minuten om te eten en ons klaar te maken voor de bus richting de husky safari.

Rap eten en stappen was dus de boodschap. Gelukkig ging de bus niet zonder ons vertrekken.

Dan rap naar de husky safari! Bij de gedachte, deze unieke ervaring te beleven, ben ik ergens mijn sjaal kwijt geraakt. Dit vond ik wel een heel stuk minder!

Het zal jullie dan ook niet ontglippen dat vanaf de foto's met de husky's, riemert poseert zonder sjaal! Alleen nog met mijn blauwe nekwarmer.

We konden niet blijven treuren! Er stond wat veel toffer op het programma dan piekeren!

Voor dat we bij de husky's gebracht werden kregen we uitleg over wat we moesten doen. Eén iemand in de slee en één iemand vanachter op de slee.

We leerden ook 4 signalen:
- vuist omhoog: Stoppen
- vuist op en neer bewegen: GAAN
- met arm zwaaien: Vertragen
- met 2 armen zwaaien: Ik ben in de problemen

Niet moeilijk te onthouden, toch? We waren nog niet vertrokken of ik was er al 2 vergeten!

Het enige dat ik wou was een foto met de hondjes ... geen symbolen te moeten leren!

Uiteindelijk was het zo ver, daar zaten ze te wachten. Het moment dat we ze naderden begonnen ze echter enorm hard te blaffen. Ze waren blijkbaar even opgewonden als wij!

Steven en Jakob reden recht voor me uit. Maar je zag duidelijk dat ze niet wisten hoe ze met die lieve beestjes moesten omgaan! Hun honden bleven maar vechten!

Blijkbaar hadden ze een husky gekregen die nog nooit had meegelopen en 2 alfamales ... iedereen die wat van sociale groep theorie kent weet dat dit niet samen gaat!

Oplossing? Neem een hond uit onze pak en wissel ze! Helaas ... Dit was niet voldoende om het probleem op te lossen.

Mijn slee werd dus voor die van hun getrokken ... Muhahahahaha! Hierdoor heb ik ook enkele prachtige foto's!

Het grappigste moment is als de beestjes naar het wc moeten gaan! Dan lopen ze met hun benen open en doen hun behoefte! Maar ze blijven lopen! Super grappig ^^

Na de husky safari kregen we nog wat eten en een uitleg over hoe de honden opgevoed worden. De boerderij waar wij van vertrokken waren had zo'n 70 honden. Dat lijkt veel, maar als je 6 husky's rekenend voor 1 slee, dan kan je er maar zo'n 6 trekken = 12 mensen per uur. En niet alle husky's voelen zich ook elke dag fit om te lopen.

Achter de husky safari zijn we op rendier safari gegaan. Dit was niet echt zo spectaculair hoewel ik er toch een zalig filmpje heb kunnen maken ... we zijn er bijna!

Daarna hebben we een uitleg gekregen hoe rendieren ‘behandeld en verhandeld' worden door de sami mensen. Als er een kindje geboren wordt krijgt hij een soort bankrekening waarop staat wie hem welk rendier heeft gegeven voor geboorte.

Als het zijn verjaardag is, krijgt hij rendieren. Als hij zijn (soort) communie viert, krijgt hij rendieren. Bij elke gelegenheid krijgt hij rendieren. Dat is hun manier van cadeaus geven.

Tegen hij 18 is heeft hij al enige rendieren verzameld en kan hij kiezen ze te verkopen (levend), te verkopen aan een slachter of ze zelf naar helsinki brengen waar de prijs enorm hoog is voor rendier.

Dit is hun manier van een spaarboekje.

Savonds bij het eten heb ik geleerd dat ‘Perjatnova Apitita' smakelijk eten in het Russisch is. Altijd de taal van je vriend kennen niet? ;)

Savonds was er een BBQ voor iedereen van TimeTravel. Maar omdat we met 2 bussen waren en de BBQ niet groot genoeg was voor iedereen op het zelfde moment hun vlees klaar te maken werden we gesplitst.

De 2de bus mocht om 20.00 en wij om 22.00. Dit was helaas veel te laat om een deftige maaltijd te eten dus hadden we op de cottage al spaghetti gegeten en gewoon met een lekker kippetje en rendier worsten naar de BBQ afgezakt.

Uiteraard was iedereen al door de neus toen we toekwamen. We hebben ons er dan ook maar onmiddellijk naast gezet en beginnen ‘feesten'.

Deze avond was het noorderlicht echt prachtig. Steven heeft zelfs een rode gezien.

Omdat bijna niemand van die buitenlanders kan BBQ'n hebben Jakob en ikzelf de boel wat in eigen handen genomen en getoond hoe het moest.

Op een bepaald moment waren we aan de BBQ aan het werken maar was ons vlees op. Er bleef echter maar 2 worsten liggen die niet opgehaald werden ... vanaf het moment dat we dat doorhadden hebben ze er dan ook niet lang meer gelegen!

Het was al laat op de avond en we waren redelijk moe. We zijn dan ook onmiddellijk naar bed gegaan die avond.