Maar met de gedachte aan een geslaagd feestje, wisten we toch onze wilskracht bijeen te rapen om ons richting ontbijttafel te begeven. Niet evident, als je weet dat deze (wederom) 2.7km wandelen is.

Het was te laat om op het appartement te ontbijten en de refter van de school sluit om 12.15 de zaterdag. Dit komt omdat er alleen sochtens bijles is en smiddags de school zo goed als dood is.

Tijdens het eten hadden we plots een raar gevoel, een gevoel dat we al jaren niet meer gehad hadden. Na onwetend te zoeken naar een beschrijving, zei Steven: ‘Het voelt alsof we terug eerstejaars zijn tussen al deze oudere mensen'. Hij had gelijk! Dat was precies het gevoel dat we allemaal hadden.

Na het eten, back to work! Ik naar mijn machine, Steven en Jakob naar hun eigen ‘kantoor' (waar ook Vincent en ikzelf een bureau voor ons eigen hebben) en Vincent naar zijn testopstelling.

Het is best grappig om te weten dat we een volledig lokaal ter onze beschikking hebben. Jakob kon het dan ook niet laten om naamplakaatjes te maken en deze op de deur te hangen. Zo hebben, Steven, Jakob, Riemert en Vincent hun eigen werkruimte.

Hoewel er van programmeren nog niet veel in huis gekomen is de laatste dagen, ben ik toch opgeschoten met mijn kleurensensors. Een model dat 30 kleuren kan detecteren kost zo'n €1330 euro! Gelukkig heb ik maar een van 3 kleuren nodig, maar dit had ik dus mislezen!

Zelfs voor Steven en Jakob wast op het gemak vandaag!

Omdat er toch niet zo heel veel vooruitgang meer inzat, zijn Vincent en ik naar de fitness afgezakt. Alles wat los trainen voor dan de volgende weken wat serieuzer te gaan. Daarna ben ik dan nog wat gaan biljarTen voor we dan met zijn vieren terug afzakten naar ons woonplekje.

Deze avond staat er nog een iets op het programma! Onze was!

We hebben het geprobeerd, maar het eeuwig uitstellen is wederom niet gelukt. Na onze hoopjes stinkende wol bij elkaar te rapen zijn we naar onze eigen wasruimte gegaan in het appartementsblok.

Met volle moed en een 4man sterk team, waarvan 2 elektronici, 1 ICT'er en 1 energietechnologie/automisatie ‘kenner' zagen we er toch redelijk verslagen uit, eenmaal voor onze Finse wasmachines aangekomen. Gelukkig hadden we een troef achter de hand! Jakob had de serienummers opgeschreven van de machines en de handleidingen in het nederlands gevonden! Op deze manier hebben we met alle vertrouwen de deurtjes van de wasmachine dichtgedaan en op ‘Käynnistys' gedrukt.

Na 45 minuten zijn we onze fris ruikende kleren gaan bevrijden vanuit hun klein was trommeltje.

Dan nog even de droogkast in en klaar zouden we moeten zijn! Helaas .. toen we de kleren uit de droogkast haalden waren ze nog steeds nat! We hebben ze dus moeten ophangen in alle hoekjes en kantjes van ons appartement, om ze op deze manier te laten drogen. Voor diegene dit graag zouden gezien hebben, zie: ‘Ons Fins Leven'

Daarna heb ik nog wat getekend in 3D voor fun, Jakob geskyped , Steven computerspelletje gespeeld en Vincent war afleveringen bekeken. Het WAS me een dag!