Het lang naar uitgekeken moment is aangekomen. Na 2 dagen 3D-tetris te spelen, om zoveel mogelijk in de valies te krijgen, stond het mijn volledige overlevingspakket om 5uur s'ochtends klaar voor vertrek.

Mijn laatste Belgische kom ontbijtgranen, die voor 4 maand in mijn gedachten zouden blijven, was met lauwe melk! Gelukkige had ik nog een reep chocolade en 2 opgerolde pannenkoeken voor onderweg die mij moesten bekoren van dit drama!

Hoewel ik maar 5minuten van het treinstation woon in Brugge, was het een apart ritje. We reden met een matige snelheid de kiss&ride op en de auto gaf een slipje van 3 meter. Gelukkig was het vroeg en stond er niemand want het was spiegelglad!

Nog voor de spits en zonder NMBS vertragingen zijn Jakob en ik toegekomen in Gent. Waar we afgesproken hadden met Steven. De trein van 6u15 (+ 5min vertraging uiteraard) zou ons verder brengen naar de luchthaven.

Volgens het algemeen KLM reglement (dat toch nooit niemand volledig leest) was het maximum gewicht van een valies, 23kg. Met mijn 22.9kg zat is daar zeer fier onder!

Onze eerste vlucht (Brussel -> Amsterdam) had helaas een vertraging van 50min, wegens ‘technische redenen die verholpen zijn'. Dit kan eigenlijk zo goed als alles betekenen. Een ‘excuses voor de vertragen' brengt de zelfde boodschap, maar met meer geruststelling!

Na uiteindelijk toegekomen te zijn op Shiphol, bleken we 24minuten te wandelen naar onze Gate. Jaaa.. 24min die uiteindelijk 10 uur stressen geworden zijn! Een verwarde man had blijkbaar geroepen dat hij een bom had verstopt. Hierdoor lag het halve luchtverkeer in Shiphol plat voor 5u. Maar omdat de vluchten naar Helsinki niet zo populair zijn, waren dat er voor ons dus 10!

Het was chaotisch! Meer dan 1000 (en 3) mensen die hun vlucht hebben zien afgelast worden. Wij zaten jammer genoeg bij deze gelukkigen.

Tijdens onze transfer hebben we naar KLM gebeld (20min wachtlijn) en dan uiteindelijk 38min gebeld, waarna voor ons alles geregeld was om de eerst volgende vlucht te nemen naar Helsinki.

Deze lange 10uren hebben mijn voorraad peperkoek van 2 pakken doen slinken naar 1,2!
Na opnieuw 1u vertraging te hebben met onze laatste vlucht, zat ik op het vliegtuig naast enkele aardige Finnen. Deze hebben mij het woordje ‘Ei kiitos' bijgeleerd.

Het was namelijk zo dat na die 10u terminal kon ik niet wachten om eens een deftige maaltijd te eten op het vliegtuig. Nog voor de stewardessen gepasseerd waren, waren mijn boterhammen opgegeten. Blijkbaar was mijn vraatzucht overduidelijk en boden deze aardige Finnen hun eigen boterhammen aan. Om toch maar een goede eerste indruk te maken heb ik dus gereageerd met: ‘Ei Kiitos' => Neen dank u.

Tijdens de vlucht werd gemeld dat het -11° graden is in Helsinki .. De rilling door onze ruggenmerg maakte ons onmiddellijk terug wakker!

We kwamen om 1u s'nachts aan op de Helsinki airport. De opluchting was super groot toen we onze valiezen daar op ons zagen wachten. Ze waren namelijk al meegevlogen met de eerste vlucht. Er reden nog nachtbussen naar het centrum. Tijdens onze busreis ben ik beginnen praten tegen een aardige dame, waarvan de leeftijd nog een groot vraagteken is. Onze (= Jakob, Steven en mezelf) meningen gingen van 30 to 45jaar. Haar engels was echter zeer goed! Deze kans liet ik dus niet voorbij gaan om de weg te vragen.

Na een kort, koud en krachtige wandeling kwamen we aan in ons hotel. Vincent lag hier al te slapen, normaal zou hij na ons moeten gearriveerd zijn?! Het belangrijkste is dat we allemaal veilig en wel waren toegekomen. Na een laatste inspanning om onze kleren uit te doen zijn we gaan slapen om 2u30 (lokale tijd).

De universele wet bestond gelukkig nog steeds... aan alles komt een eind